Profilaktyka szczepień
Przyjmijmy zasadę, że każdy rodzacy się szczeniak jest zarobaczony. Pierwsze zabieg odrobaczenia wykonujemy w trzecim tygodniu życia. Drugi zabieg odrobaczenia stosujemy ok. szóstego tygodnia życia, na tydzień przed pierwszym szczepieniem. Dorosłe psy odrobaczamy regularnie co pół roku.
Okresy szczepień psa:
Choroba | I szczepienie | Powtórne szczepienie | Odnowienie szczepienia |
Parwowiroza | 7 tydzień | 12 tydzień | Co rok |
Nosówka | 7 tydzień | 12 tydzień | Co rok |
Choroba Rubarta | 12 tydzień | Co rok | |
Leptospiroza | 12 tydzień | Co rok | |
Parainflueza | 12 tydzień | Co rok | |
Koronawirus | 12 tydzień | Co rok | |
Wścieklizna | 3-6 miesiąc | Co rok |
Kot
Podobnie jak psy odrobaczamy również koty. W wieku trzech tygodni czynimy to po raz pierwszy. Następne odrobaczenie w szóstym tygodniu życia, na tydzień przed pierwszym szczepieniem.
Okresy szczepień kota:
Choroba | I szczepienie | Powtórne szczepienie | Odnowienie szczepienia |
Parwowiroza | 8 lub12 tydzień | Co 1 - 2 lata | |
Katar koci | 8 lub12 tydzień | Co rok | |
Białaczka | 8 lub12 tydzień | Po 2 - 4 tygodniach | Co rok |
Zapalenie otrzewnej | 16 tydzień | Po 4 tygodniach | Co rok |
Wścieklizna | 3 - 6 miesiąc | Co rok |
Odrobaczenia i szczepienia to nie jedyny nasz obowiązek związany z zachowaniem profilaktyki. Starzenie się naszych ulubieńców niesie wiele zagrożeń związanych z dolegliwościami i schorzeniami. Okresowe badania profilaktyczne, podobnie jak i u ludzi, pozwalają nam wcześnie je wykryć. Jest przyjętą zasadą, że wszystkie psy i koty powyżej piątego roku życia powinny podlegać okresowym badaniom profilaktycznym. Takie badania powinny dotyczyć chorób serca, kręgosłupa, nerek, wątroby, chorób nowotworowych itp.. Należy minn. wykonać RTG klatki piersiowej, RTG jamy brzusznej, badanie EKG, badanie morfologiczne krwi, badanie biochemiczne krwi, badanie moczu, badanie kału. Wykrycie chorób we wczesnym ich stadium pozwala przy obecnym poziomie medycyny na zahamowanie choroby lub całkowite wyleczenie.
Sterylizacja
Na temat wpływu na zdrowie zwierząt i skutków społecznych zabiegu sterylizacji z lekarzem weterynarii Wojciechem Czerwieckim rozmawia redaktor naczelna miesięcznika Cztery Łapy Dorota Szulc-Wojtasik.
Na czym polega sterylizacja?
Jest to zabieg chirurgiczny - u samców powierzchowny, polegający na usunięciu jąder. U samic wiąże się z otwarciem jamy brzusznej; usuwa się jajniki, a przeważnie także macicę. Zabieg jest wykonywany w narkozie dożylnej lub wziewnej. Oba sposoby są bezpieczne. Można oszczędzić zwierzęciu bólu związanego z operacją, podając mu leki przeciwbólowe przed i po zabiegu.
Po pierwszej rui u kocicy lub pierwszej cieczce u suki. U kocich samców w wieku pół roku, a u psów około roku. Chodzi o to, aby zwierzę osiągnęło dojrzałość płciową.
A później?
Oczywiście sterylizację można wykonać w każdym wieku, ale badania dowodzą, że przeprowadzona w młodości zmniejsza w znacznym stopniu ryzyko wystąpienia nowotworów gruczołu mlekowego u samic, a u samców likwiduje niebezpieczeństwo nowotworów jąder i w bardzo dużym stopniu zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób prostaty.
Czy są inne korzyści zdrowotne związane ze sterylizacją?
U samic eliminuje ona całkowicie niebezpieczeństwo nowotworów macicy i jajników oraz ropomacicza - choroby, która również może doprowadzić do śmierci.
Co jeszcze przemawia za zabiegiem?
Niewykastrowany kot ma skłonność do znaczenia terenu, na którym przebywa. Jest to kłopotliwe szczególnie dla właścicieli kotów niewychodzących z mieszkania. Kastracja sprawia, że w mieszkaniu nie czuć kotem. Poza tym życie wśród ludzi wpływa na instynkty i cykle płciowe zwierząt. Pozbawienie zdolności rozrodczych może im oszczędzić bólu niezaspokojenia. Suki w czasie rui, a psy, gdy poczują zapach suki w cieczce, wytwarzają w organizmie bardzo dużo hormonów płciowych, które umożliwiają dojrzewanie komórek rozrodczych i jednocześnie wyzwalają jeden z najsilniejszych zwierzęcych instynktów - instynkt rozmnażania. Pod jego wpływem zwierzęta podejmują nieraz szaleńcze próby znalezienia partnera. Zarówno psy, jak i suki przestają słuchać swoich właścicieli na spacerach i uciekają, zapominając o głodzie i strachu przed obcymi miejscami. Te ucieczki w pogoni za zaspokojeniem popędu płciowego nierzadko kończą się kalectwem lub śmiercią.
Jakie mogą być negatywne skutki sterylizacji?
Może to być skłonność do tycia, ale wystarczy zwierzę rozważnie i konsekwentnie karmić, by utrzymało odpowiednią sylwetkę i ciężar. Sporadycznie po sterylizacji mogą wystąpić objawy niedoboru hormonów płciowych. Wówczas z powodzeniem stosuje się terapię zastępczą.
Czy po zabiegu sterylizacji zmienia się charakter psa lub kota?
Mówi się, że zwierzęta po sterylizacji stają się bardziej ociężałe, nie są zainteresowane zabawą i spacerami, ale te opinie nie znajdują potwierdzenia w życiu i w mojej praktyce. Charakter zwierzęcia po zabiegu może się zmienić tylko na lepsze. Wśród niekastrowanych samców dość powszechny jest problem agresji dominacyjnej na tle lękowym lub w stosunku do innych samców. Po kastracji zachowanie wielu samców się poprawia, a nawet agresja całkowicie zanika. Suki niewysterylizowane, szczególnie niektórych ras, miewają po cieczce ciążę urojoną. Próbują wtedy robić gniazdo, wydzielają mleko, zachowują się, jakby miały szczenięta, a ponieważ ich w rzeczywistości nie mają, są niespokojne, nerwowe. Sterylizacja również temu zapobiega.
Istnieją farmakologiczne metody zapobiegania ciąży u zwierząt. Czy nie są godne polecenia?
Polegają na podawaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych, zwykle w zastrzykach. Mogą one powodować miejscowe stany zapalne, a nawet schorzenia skórne. Konsekwencją długotrwałego stosowania środków hormonalnych zapobiegających ciąży może być ropomacicze. Dlatego przepisuję te środki tylko w wyjątkowych przypadkach, np. sukom czy kocicom z hodowli, gdy właściciele chwilowo nie chcą dopuścić do rozmnażania.
Zapewne często w Pana gabinecie pada pytanie, czy suka lub kocica powinna mieć raz w życiu dzieci. Co Pan wtedy odpowiada?
Rzeczywiście istnieje w naszym społeczeństwie głęboko zakorzeniony pogląd, że kotka i suka dla zdrowia fizycznego lub psychicznego musi chociaż jeden raz urodzić. Nie uzasadniają tego jednak ani badania, ani moje obserwacje. Nie ma bowiem różnic w kondycji psychicznej i fizycznej między samicami, które rodziły, a tymi, które nie rodziły. Rozmnażanie suki niczego pozytywnego dla niej nie przyniesie. Warto wiedzieć, że poród, mimo że jest aktem fizjologicznym, może być przyczyną niebezpiecznych chorób, np. zatrzymania łożyska, infekcji, tężyczki. Uważam więc, że powinno się planować rozmnażanie tylko rasowych zwierząt z hodowli. Ważne jest, by przed kryciem zdecydowana grupa osób była zainteresowana kupnem szczeniaków.
No właśnie - inaczej urodzą się zwierzęta niechciane. Polska słynie z przepełnionych schronisk dla bezdomnych zwierząt. Jest to niewątpliwie skutek nadmiernego, beztroskiego rozmnażania. Propagowanie sterylizacji może mieć więc także ważne skutki społeczne.
Ponieważ rośnie liczba bezdomnych zwierząt i brakuje dla nich miejsca w schroniskach, wszystkie suki niehodowlane powinny być poddane sterylizacji. Dzięki temu kundelki i koty bezrasowe nie będą się rozmnażały w sposób niekontrolowany. W konsekwencji nie będzie powodu, żeby przeprowadzać eutanazje w schroniskach. W przyszłości schroniska mogą zniknąć w ogóle lub pełnić tylko funkcję przechowalni dla zwierząt zagubionych, które czekają tam na odnalezienie właściciela.
artykuł zamieszczony w portalu http://www.sterylizacje.pl
Znakowanie zwierząt
Oznakuj swoje zwierzę!!!
- Twojemu zwierzęciu nadasz tożsamość i przypiszesz do właściciela
- W przypadku zaginięcia lub kradzieży na terenie Unii Europejskiej istnieje możliwość szybkiej i
jednoznacznej identyfikacji zwierzęcia i właściciela. - Od 1 października 2004 r. znakowanie w połączeniu z paszportem jest obowiązkowe przy wyjazdach zagranicznych i dotyczy psów, kotów i fretek
- Metoda Cyfrowej Identyfikacji Zwierząt jest mniej bolesna i skuteczniejsza niż tradycyjne metody znakowania(wypalanie, wymrażanie, tatuaż):
- tatuaże wybarwiają się lub zamazują
- brak jest prawidłowych schematów identyfikacyjnych i profesjonalnie prowadzonych rejestrów
- W przypadku odnalezienia zwłok zwierząt - możliwość szybkiego odnalezienia właściciela.
Metoda cyfrowej identyfikacji zwierząt polega na implantacji microchipa z unikalnym numerem za pomocą odpowiedniej strzykawki lub aplikatora. Numer ten można odczytać za pomocą specjalnego czytnika i wykorzystując Internetową Bazę Numerów szybko odnaleźć właściciela lub lekarza, który wykonywał zabieg znakowania.
Z ulubieńcem za granicę
Jeśli chcemy uniknąć ewentualnych kłopotów zabierają za granicę ze sobą swojego ulubieńca zapoznajmy się ze stosownymi przepisami obowiązującymi w różnych krajach.
Eur. Konw. Ochrony Zwierząt Towarzyszących
Niżej podpisane państwa członkowskie Rady Europy;
Zdając sobie sprawę, że celem Rady Europy jest osiągniecie większej jedności wśród państw członkowskich;
Rozpoznając moralny obowiązek człowieka do respektowania wszystkich żywych stworzeń i pamiętając, że zwierzęta towarzyszące pozostają w szczególnej więzi z człowiekiem;
Biorąc pod uwagę znaczenia zwierząt towarzyszących i ich wpływ na wartość ludzkiej egzystencji oraz ich istotną rolę w społeczeństwie;
Biorąc pod uwagę problemy wynikające z ogromnej różnorodności zwierząt, które są hodowane przez człowieka;
Biorąc pod uwagę ryzyko dla higieny, zdrowia i bezpieczeństwa człowieka oraz innych zwierząt, które są immanentnie związane z nadpopulacją zwierząt towarzyszących;
Zdając sobie sprawę, iż hodowla dzikich gatunków zwierząt jako zwierząt towarzyszących nie powinna mieć miejsca;
Świadomi, iż istnieją różne warunki mające wpływ na nabywanie, utrzymywanie, komercyjną lub niekomercyjną hodowlę, pozbywanie się i handel zwierzętami towarzyszącymi;
Świadomi, iż zwierzęta towarzyszące nie zawsze są trzymane w warunkach umożliwiających im utrzymanie zdrowia i dobrego samopoczucia;
Zaznaczając, że stosunek wobec zwierząt towarzyszących może ulegac znaczącej zmianie w zależności od posiadanej wiedzy;
Biorąc pod uwagę, iż podstawowy przeciętny stosunek do zwierzęcia i praktyka dnia codziennego, której rezultatem jest odpowiedzialne posiadanie zwierzęcia towarzyszącego, jest nie tylko pożądanym, ale i realistycznym celem;
Postanowiliśmy jak następuje;
2.Poprzez handel zwierzętami towarzyszącymi rozumie się każdą legalną transakcję odbywaną w celu uzyskania profitów, ktorej elementem jest zmiana własności zwierzęcia towarzyszącego.
3. Poprzez komercyjną hodowlę rozumie się hodowlę dla celów komercyjnych.
Schronisko (rezerwat) dla zwierząt to instytucja niekomercyjna, gdzie zwierzęta towarzyszące mogą być przechowywane w znacznych ilościach.
4.Jeśli legislatywa danego państwa lub inne środki administracyjne na to zezwalają, powyższa instytucja może przyjmować zwierzęta bezpańskie.
5.Poprzez zwierzę bezpańskie rozumie się zwierzę towarzyszące, które albo nie posiada swego domu, albo znajduje się poza zasięgiem swego właściciela i nie znajduje się pod bezpośrednię kontrolą jakiegokolwiek właściciela lub opiekuna.
6.Poprzez właściwy organ rozumie się organ powołany przez państwa członkowskie Rady Europy.
a. zwierząt towarzyszących trzymanych przez człowieka lub inną osobę prawną w domach, instytucjach zajmujących się handlem, hodowlą komercyjną i w schronieniach dla zwierząt;
b. zwierząt bezpańskich.
2.Żaden z artykułów tej Konwencji nie powinien mieć wpływu na implementację innych instrumentów odnoszących się do ochrony zwierząt lub zachowania gatunkóqw grożących wyginięciem.
3.Żaden z artykułów tej Konwencji nie powinien mieć wpływu na wolność Stron wprowadzenia bardziej surowych środków mających na celu opiekę nad zwierzętami towarzyszącymi lub zastosowania warunków ujętych w tej Konwencji do innych kategorii zwierząt, które w tym dokumencie nie zostały wymienione.
Artykuł 3 - Podstawowe zasady mające na celu dobro zwierzęcia
2.Nikt nie powinien porzucić zwierzęcia towarzyszącego.
2.Każda osoba, która posiada zwierzę towarzyszące lub która się nim opiekuje, powinna zapewnić mu miejsce do mieszkania, opiekę i uwagę, dbając również o etologiczne potrzeby zwierzęcia zgodne z jego rasą i hodowlą, a zwłaszcza:
a. podawać odpowiednie i wystarczjące pożywienie oraz wodę;
b. zapewnić mu odpowiednie warunki do ćwiczeń;
c. powziąc wszelkie konieczne środki mające uniemożliwic jego ucieczkę;
3.Zwierzę nie powinno być trzymane jako zwierzę towarzyszące, jeżeli:
- warunki paragrafu 2 nie są spełnione;
- pomimo spełnienia powyższych warunków, zwierzę nie może zaadaptować się do życia w niewoli.
Powyższa deklaracja powinna określać:
a. gatunki zwierząt towarzyszących, które mają być wykorzystane;
b. osobę odpowiedzialną i jej wiedzę;
c. opis siedziby oraz sprzętu który ma być wykorzystany.
Powyższe czynności mogą być wykonywane tylko jeżeli:
a. osoba odpowiedzialna posiada wiedzę oraz możliwości wymagane do prowadzenia danej działalności zdobyte albo dzięki odpowiedniemu wykształceniu, albo doświadczeniu nabytemu w pracy ze zwierzętami towarzyszącymi i
b. jeśli siedziba oraz wyposażenie użyte do prowadzenia działalności są zgodne z wymaganiami zawartymi w Artykule 4.
4. Odpowiedni organ powinien zadecydować na podstawie deklaracji czy
warunki wymienione w paragrafie 3 są spełnione. Jeśli nie, ów organ powinien zalecić odpowiednie zmiany, a jeśli jest to konieczne dla dobra zwierząt powinien zakazać rozpoczęcia lub kontynuacji działalności.
5.Odpowiedni organ powinien zgodnie z państwową legislacją, kontrolować lub też nie, czy powyższe warunki są spełnione.
1. organizator stworzył odpowiednie warunki dla zwierząt towarzyszących - zgodne z wymaganiami z Artykułu 4, paragraf 2, i
2. zdrowie i dobro zwierząt nie są zagrożone
Żadne substancje, kuracje, ani urządzenia nie powinne być użyte w celu zwiększenia lub zmniejszenia naturalnych możliwości zwierzęcia:
1. podczas konkursów,
2. lub w każdej innej sytuacji, jeśli może to zagrozić zdrowiu lub dobru zwierzęcia.
a. przycinanie ogonów,
b. przycinanie uszu,
c. usuwanie pazurów
d. usuwanie kłów
Wyjątki od tych zakazów dopuszczalne są jedynie wtedy, jeśli:
a. weterynarz uważa procedury nie mające na celu leczenia za niezbędne z weterynaryjnego medycznego punktu widzenia lub mające na celu dobro zwierzęcia;
b. zapobiegają reprodukcji.
1. Operacje, podczas których zwierzę może odczuwać poważny ból powinny być wykonywane pod znieczuleniem aplikowanym tylko przez weterynarza lub pod jego kontrolą.
2. Operacje, podczas których znieczulenie nie jest konieczne mogą być przeprowadzane przez osoby uprawnione do tego w świetle państwowej legislacji.
a. powodująca natychmiastową utratę przytomności i śmierć, lub
b. zaczynajaca się głebokim znieczuleniem, po którym następuje działanie przyczyniające się do pewnej śmierci zwierzęcia.
Osoba odpowiedzialna za uśmiercenie zwierzęcia powinna upewnić się, iż zwierzę jest martwe, zanim dojdzie do pozbycia się zwłok
Następujące metody uśmiercania powinny zostać zabronione:
a. topienie lub inne metody polegające na duszeniu, jeśli nie spełnieją wymogów sformułowanych w subparagrafie 1.b;
b. użycie jakichkolwiek substancji trujących lub narkotyków, jeżeli ich dozowanie i aplikacja nie może być kontrolowane, tak aby uzyskać efekt opisany w paragrafie 1;
c. rażenie prądem, o ile nie powoduje natychmiastowej utraty przytomności.
Artykuł 12 - Redukcja ilości
a. powyższe środki powinny zawierać następujace wymagania:
b. i jeśli zwierzęta mają być złapane, powinno to się stać przy minimalnym poziomie stresu i bólu;
c. ii jeśli schwytane zwierzęta mają być przetrzymywane lub uśmiercone, musi się to stać zgodnie z wymogami tej Konwencji;
d. Strony powinny zastanowić się nad:
i zapewnieniem czytelnej identyfikacji zwierząt lub kotów metodą, która zapewni minimum bólu i stresu, np. tatuowanie oraz zapisywanie numerów w rejestrze wraz z danymi oraz adresami właścicieli;
ii redukcja nieplanowanych hodowli kotów i psów poprzez promowanie sterylizacji tych zwierząt;
iii zachęcanie znalazców bezpańskich psów lub kotów, by zgłaszali te fakty odpowiednim organom.
Artykuł 14 - Informacja i programy edukacyjne
a. potrzebę przeprowadzania tresury zwierząt towarzyszących w celach komercyjnych lub wyczynowych tylko przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę i umiejętności;
b. potrzebę odradzania:
i dawania zwierząt towarzyszących jako prezentów osobom poniżej 16 roku życia bez wcześniej wyrażonej zgody rodziców lub innych prawnych opiekunów;
ii dawania zwierząt towarzyszących jako nagród lub bonusów;
iii nieplanowanej hodowli zwierząt towarzyszących
c. potencjalne negatywne konsekwencje dla zdrowia i dobra dzikich gatunków zwierząt, jeśli będą nabywane i przetrzymywane w roli zwierząt towarzyszących;
d. ryzyko nieodpowiedzialnego nabywania zwierząt towarzyszących, prowadzące do zwiększenia liczby zwierząt niechcianych lub porzucanych.
Artykuł 15 - Wielostronne konsultacje
2. Każda ze Stron ma prawo do powoływania reprezentanta, który będzie uczestniczył w powyższych konsultacjach. Każde z państw członkowskich Rady Europy, nie będące stroną niniejszej Konwencji, ma prawo do bycia reprezentowanym podczas konsultacji przez obserwatora, wyznaczonego przez dane państwo członkowskie.
3. Po odbyciu konsultacji, każda ze Stron powinna złożyć na ręce Komitetu Ministrów raport dotyczący odbytych konsultacji oraz funkcjonowania Konwencji, oraz jeśli uznają to za konieczne, propozycje poprawek do Artykułów 15-23 Konwencji.
4. Strony powinny nakreślić zasady odbywania się i procedury konsultacji.
Artykuł 16 - Poprawki
2. Jakiekolwiek poprawki zaproponowane w zgodzie z wymaganiami wcześniejszego paragrafu powinny zostać uważnie przeanalizowane i przedyskutowane podczas wielostronnych konsultacji nie mniej niż dwa miesiące po przekazaniu tekstu poprawki przez Sekretarza Generalnego. Podczas konsultacji poprawka może zostać przyjęta większością 2/3 głosów.
3. Dwanaście miesięcy po przyjęciu poprawki podczas wielostronnych konsultacji, poprawka powinna wejść w życie, chyba że Strony postanowią inaczej.
Artykuł 17 - Podpis, ratyfikacja, zatwierdzenia, aprobata
2. Odnośnie do innych państw członkowskich, które zadecydują o przystąpieniu do Konwencji, niniejsza Konwencja będzie wchodzić w życie po okresie sześciu miesięcy od złożenia w depozyt instrumentów ratyfikacji, zatwierdzenia i aprobaty.
2. Odnośnie państwa przystępującego do Konwencji, wejdzie ona w życie pierwszego dnie miesiąca następujacego po zakończeniu okresy sześciomiesięcznego liczonego od daty złożenia w depozyt u Sekretarza Generalnego Rady Europy instrumentów akcesyjnych.
2. Każda ze Stron może w okresie późniejszym poprzez deklarację zaadresowaną do Sekretarza Generalnego rady Europy rozrzerzyć obowiązywanie niniejszej Konwencji na terytorium wymienione w deklaracji.
3. Każda z deklaracji opisanych powyżej może być również wycofana oprzez odpowiednią notę dostarczoną Sekretarzowi Generalnemu
2. Strona, która dokonała zastrzeżenia zgodnie z powyższym paragrafem może je wycofać notyfikując o tym Sekretarza Generalnego rady Europy.
a. złożeniu podpisu;
b. depozycie instrumentów ratyfikacji, zatwierdzenia, aprobaty lub przystąpienia;
c. dacie wejścia w życie tej Konwencji zgodnie z Artykułami 18, 19 i 20;
d. każdym innym akcie, notyfikacji lub komunikacji związanej z niniejszą Konwencją.